Si sapiens, ne tum quidem miser, cum ab Oroete, praetore Darei, in crucem actus est.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Hoc est non modo cor non habere, sed ne palatum quidem. Quid turpius quam sapientis vitam ex insipientium sermone pendere? Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis; Verba tu fingas et ea dicas, quae non sentias?

Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit?
Quicquid porro animo cernimus, id omne oritur a sensibus;
Tum Piso: Atqui, Cicero, inquit, ista studia, si ad imitandos summos viros spectant, ingeniosorum sunt;
Maximas vero virtutes iacere omnis necesse est voluptate dominante.
Ita multo sanguine profuso in laetitia et in victoria est mortuus.

Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit?
Non semper, inquam;
Quid enim est a Chrysippo praetermissum in Stoicis?
Is ita vivebat, ut nulla tam exquisita posset inveniri voluptas, qua non abundaret.
Quacumque enim ingredimur, in aliqua historia vestigium ponimus.

Quae autem natura suae primae institutionis oblita est?

Si de re disceptari oportet, nulla mihi tecum, Cato, potest esse dissensio. Quid sequatur, quid repugnet, vident. Inde sermone vario [redacted] illa a Dipylo stadia confecimus.

Et quidem illud ipsum non nimium probo et tantum patior,
philosophum loqui de cupiditatibus finiendis.

Non enim quaero quid verum, sed quid cuique dicendum sit.

Optime, inquam.: Sin autem eos non probabat, quid attinuit cum iis, quibuscum re concinebat, verbis discrepare?
Bork: Id mihi magnum videtur.
Bork: Illum mallem levares, quo optimum atque humanissimum virum, Cn.
Quid de Pythagora?: Sit ista in Graecorum levitate perversitas, qui maledictis insectantur eos, a quibus de veritate dissentiunt.
Bork: Atqui, inquam, Cato, si istud optinueris, traducas me ad te totum licebit.

Ergo, inquit, tibi Q.

In qua si nihil est praeter rationem, sit in una virtute finis bonorum;

Duo Reges: constructio interrete. Ita multo sanguine profuso in laetitia et in victoria est mortuus. Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest. Nam Metrodorum non puto ipsum professum, sed, cum appellaretur ab Epicuro, repudiare tantum beneficium noluisse; Venit enim mihi Platonis in mentem, quem accepimus primum hic disputare solitum; Piso igitur hoc modo, vir optimus tuique, ut scis, amantissimus.